Showing the room and telling someone

Bijdrager: Jonathan De Maeyer

Hoe reageer ik op een totale overgave aan het werk op het veld, zonder tijdsbesef?

Niemand is dieper geworteld in het landschap dan de boer. Hij bewerkt en bewoond het landschap op een heel lokaal niveau. Net deze positie maakt hem uitzonderlijk vreemd. Een onderscheid ontstond tussen zij die het landschap bewonen en zij die het erkennen en begrijpen. Iedereen die op het platteland woont begrijpt zijn leefomgeving, maar niemand is zo verstrengeld met het landschap als de boer. Welke plaats hebben seizoensarbeiders in dit verhaal? Zij bewonen en bewerken een vreemd landschap voor een bepaalde duur. Welke connotatie hebben zij bij de seizoenen?

Tussen de woonplaats en de werkplaats van seizoensarbeiders ontstaat een lijnvormig figuur. Tussen een thuis, een huis en het werk bestaat er een jaarlijkse verplaatsing. Het huis, de woonvoorzieningen op de boerderijen in België hoort als een gevolg bij het werk op het land. Ik ben geïnteresseerd in de verbinding tussen het werk op het veld (en het bijkomstige wonen op de boerderij) en de thuisplek ver weg. Hoe is het om twee woonplaatsen per jaar te hebben? Eentje waar je emotioneel aan verbonden bent en een tweede die een louter praktische functie heeft.

Sinds een lange tijd volg ik lijnen in het landschap. Zichtbare lijnen vormen het uitzicht van een landschap. Onzichtbare lijnen dragen bij aan emotionele of zelfs politieke benaderingen van de omgeving. De onzichtbare lijn die ik volg in Showing the room and telling someone is de communicatielijn die twee landschappen verbindt met elkaar door de telefoongesprekken van seizoensarbeiders en hun thuisfront. Zowel in het thuisland als op de werkplek beschrijven ze hun omgeving en de staat ervan aan elkaar.

De lijn die mijn aandacht trekt, probeer ik te documenteren. De lijn zelf is onzichtbaar, maar ze activeert de omgeving. In die activatie wilde ik me onderdompelen. Voor mij was dit een nieuwe manier om mijn onderwerp te benaderen. Vanaf het moment dat ik besliste om mee op het veld te staan, bevond ik me plots middenin het landschap dat ik meestal vanop een veilige afstand observeer. Ik probeer het landschap te begrijpen door er een deel van te worden, door het van binnenuit te observeren en te documenteren.

Tijdens de Seasonal Neighbours tentoonstelling in Z33 maakte ik gebruik van een visueel dagboek om het verhaal te vertellen van de plukker in het landschap. Hoe is het om maandenlang in functie te staan van de oogst van de appel en de peer? Welke stereotiepe, door nostalgie gekleurde beelden hebben wij in ons hoofd van de - ondertussen fel geı̈ndustrialiseerde - fruitpluk? Hoe is het om de job die niemand wil uit te voeren? Hoe reageer ik op een totale overgave aan het werk op het veld, zonder tijdsbesef?

Biografie Jonathan De Maeyer

Tekst en foto: Jonathan De Maeyer